గౌతమి

గౌతమి

Sunday, February 18, 2018

"ఎందుకిలా చేస్తున్నావ్?" - నా కవిత

పంచభూతాల అనురాగ సం'యోగం'తో ప్రకృతి ఎంత రమణీయంగా వుంటుంది? రాగధ్వేషాలకు అతీతమైనది. నిజానికి ఏ ప్రేమకూ అంతుచిక్కనిది. నిర్వికార, నిరహంకార, నిర్గుణం. అందుకే అందం. ఈ అందం జనన మరణాలకు అతీతం, నిశ్చలం. మహా పర్వతాలయినా, మహా సముద్రాలయినా కాల గర్భంలో కలిసిపోతాయి కానీ వాటి తేజస్సుని విడిచి. మహా జలపాతాలయినా కాలంతో పాటు అంతరిస్తాయి కాని వాటి సెలయేళ్ళకు దారులు వేసి. ఎంత మహా ఎడారులయినా ఒయాసిస్సులను సృష్టిస్తాయి మనిషి మనుగడకేసి. ఏ ఫలితాన్ని ఆశించి చేస్తున్నాయి ఇవన్నీ? 
.
ఈ అనంతమైన ప్రకృతి తన మనుగడను సాధించుకోవడమే తనను తానుగా మళ్ళీ మళ్ళీ సృష్ఠించుకోవడం. పునర్జన్మనిచ్చుకోవడం. ప్రకృతికి రాగధ్వేషాలు లేవు, కాబట్టి నిర్వికారం, సమానవ్యాప్తి పట్టణాలకయినా, అడవులకయినా కాబట్టి నిరహంకారం, దేనికీ లొంగదు, నిర్గుణం. అయినా దీనికీ పునర్జన్ముంది. ఇట్టి పంచభూతాలకు మానవ శరీరకుహరమూ ఆలవాలమే. మరి అంతటి రమణీయత మనిషిలోనూ వుండాల్సిందే కదా? వుంటే ఏ రూపంలో వుండాలి? మరి మనిషి ప్రకృతిలా నిర్వికార, నిరహంకార, నిర్గుణుడు కాడు కదా? వెలుగుతున్న సూర్యుడ్ని అమాంతం కబళించే చీకటిని పారద్రోలే చంద్రుని కాంతిలా, మనిషిలోని అంధకారాన్ని చీల్చుకొంటూ నడక ప్రయాణం ఆగకుండా ఎక్కడో దూరాన వున్న దివిటీని వెలిగిస్తే వచ్చే కాంతి రూపంలో వుంటుంది. ఆ కాంతి పేరే "ప్రేమ". వీడికి ఈ పేరు అర్ధమవుతుంది, కానీ దాన్ని చేరడానికే వీడికి దారి తెలియదు.
.



1 comment: